Lies schreef:
Er bestaan mensen die uit vrees, of een andere reden geen ja of nee kunnen noteren en er ook niet over kunnen nadenken. De zakelijke manier waarop D66 opereert zorgt er nu voor dat deze mensen met een ja geregistreerd worden, terwijl ze nooit zullen weten of het een ja is. Tegen deze mensen zegt de samenleving volgens deze wet, als u niet nadenkt, is uw lichaam na uw dood van ons. We zijn altijd zo trots op dit landje met z'n vrijheid, maar de handelswijze van D66 riekt naar het communisme. Je hebt mensen die het liefst met een grote boog om een dokter heen lopen en tegelijkertijd worstelen met de dood, in een democratie heb je dat te accepteren. Eigenlijk treurig dat je dan moet lezen dat ze hun verantwoordelijkheid niet nemen, of meer van dat 'fraais'. Misschien moeten we leren dat niet alle leed op te lossen is.
Actieve donorregistratie heeft niets met zakelijkheid te maken doch met compassie jegens patiënten een orgaantransplantatie nodig hebben alsook met de nabestaanden van de orgaandonor. De onwelwillendheid om na te denken over orgaandonatie, houdt inderdaad in de weigering tot het nemen van verantwoordelijkheid jegens zowel de samenleving alsook de eigen nabestaanden.
De wetgever heeft besloten dat indien een potentiële orgaandonor geen keuze heeft gemaakt, in beginsel geen orgaandonatie plaatsvindt. Een hierop luidende uitzondering geldt ingeval nabestaanden alsnog toestemming verlenen voor orgaandonatie. Terwijl zij een dierbare verliezen, moeten zij ook nog eens een moeilijk besluit nemen. Vanwege onzekerheid over de wens van de potentiële orgaandonor, wordt meestal besloten van orgaandonatie af te zien - een besluit die veel nabestaanden na verwerking van de eerste rouw betreuren.
Gezien het voorgaande kan het huidig stelsel worden omschreven als een 'nabestaandenstelsel': de uiteindelijke beslissing wordt bij hen neergelegd. Actieve donorregistratie stimuleert burgers juist om na te denken over orgaandonatie, ongeacht het besluit dat zij uiteindelijk nemen. Gezien het voorgaande kan actieve donorregistratie het zelfbeschikkingsrecht juist bevorderen; grondrechten hebben uiteraard pas betekenis indien burgers daarvan genieten en gebruikmaken. Vanuit een sociaaldemocratisch oogpunt zou in dit kader ook kunnen worden gesproken over 'verheffing van het volk'.
In het debat over actieve donorregistratie wijzen tegenstanders op het recht op onaantastbaarheid van het lichaam, zoals opgenomen in artikel 11 Grondwet. Dit grondwetartikel laat echter beperkingen bij of krachtens wet toe. Het recht op onaantastbaarheid van het lichaam is een klassiek grondrecht waarop aldus beperkingen en waar tegenover staat een sociaal grondwet, te weten: het recht van burgers op inspanningsverplichtingen van de overheid ter bevordering van de volksgezondheid. Zie in dit kader artikel 22 Grondwet. Uit het voorgaande vloeit dan ook voort dat met de invoering van actieve donorregistratie de overheid tegemoetkomt aan de haar door de Grondwetgever opgelegde verplichtingen.