Het RIVM schat dat er jaarlijks in ons land minstens 140 ton medicijnresten en dertig ton röntgencontrastmiddelen in het water terechtkomen. De meeste medicijnresten in het water zijn door patiënten thuis uitgeplast en -gepoept. Rioolwaterzuiveringsinstallaties halen gemiddeld 65 procent van de medicijnresten uit het water.

Zijn Amerikaanse vissen echt zo stoned van de antidepressiva in het water dat ze zich laten opeten? Linda schreef het deze maand. Wij checkten het.

De aanleiding
Het tijdschrift Linda staat deze maand in het teken van alle pilletjes die we slikken. Xtc, ritalin, Prozac en Viagra; heel Holland slikt, aldus het tijdschrift. Eén stuk gaat over antidepressiva en andere ‘pretpillen’. Er zitten antidepressiva in ons natuurwater, schrijft de auteur. „Amerikaanse vissen zijn zelfs zo stoned van de antidepressiva dat ze zich laten opeten door roofdieren, omdat ze geen gevaar meer zien.” We checken of dat klopt.

(......)

Het is niet voor het eerst dat onderzoekers resten van antidepressiva vinden in Amerikaanse meren en rivieren. In 2005 werden antidepressiva aangetroffen in de organen van vissen in Texas. In 2010 bleek uit onderzoek, gepubliceerd in Environmental Science & Technology, dat er antidepressiva zaten in de organen van baarzen in de Boulder Creek in Colorado en de Fourmile Creek in Iowa.
En het probleem is er ook in Nederland; het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) waarschuwde vorig jaar nog voor de hoeveelheid medicijnen die in het Nederlandse oppervlaktewater terechtkomt. En in 2003 waarschuwde Rijkswaterstaat al voor de gevolgen van resten van geneesmiddelen in oppervlaktewater. Bijvoorbeeld de hormonen die in anticonceptiepillen zitten konden grote gevolgen hebben voor het hormoonsysteem van vissen.

(....)

Conclusie
In zowel Amerikaans als Nederlands oppervlaktewater zijn de laatste jaren vissen gevonden met resten van antidepressiva in de organen. Uit andere onderzoeken is gebleken dat antidepressiva invloed hebben op het gedrag van vissen, waaronder dat ze minder alert zijn voor gevaar. We beoordelen de bewering als waar.

‘Silent spring’ – vernietiging van het ecosysteem tot en met de vogels aan toe – wordt in Nederland vooral geassocieerd met de landbouw (pesticiden, diergeneesmiddelen). Vanochtend maakte de medische wereld duidelijk dat de ‘silent spring’ net zo hard geldt voor het humane medicijngebruik.

De ‘groene onderzoeksjournalistiek’ schreeuwt moord en brand. De rol van journalisten in de campagne van de milieuclubs is een van de twijfels van de auditautoriteiten. ‘Onafhankelijke journalistiek’ is wereldwijd een probleem geworden met de komst van internet. Kranten schrijven wat hun lezers willen horen, de interactiecijfers zijn leidend geworden voor omzet. Journalisten zijn hun eigen woorden gaan geloven en versterken. Plaatjes van boeren met spuitmachines in het land verkopen de krant. Worden door jarenlange misinformatie door consumenten geassocieerd met mensen die hen proberen te vermoorden.

Gibt es noch Chefredakteure?

Es ist besonders beschämend, zu sehen, dass die deutschen Medien in dieser aufgeheizten Situation mehrheitlich versagen. Glyphosat ist ein Lehrstück dafür, wie eine Medienlandschaft untergeht. Selbst in Blättern wie FAZ und „Spiegel“ war zu beobachten, wie Journalisten jede Distanz zu populistischen Parteien, Bewegungen und Organisationen verlieren und Themen, Bilder, Stichworte, Sprache und Fehlinformationen komplett und ohne jede Gegenrecherche übernehmen, wenn es gegen den „richtigen“ Feind geht. Da darf die deutsche Volksseele kochen und die Medien fachen das Feuer mit Begeisterung an. Das, was man sich gegen Flüchtlinge zum Glück versagt, hier tobt es sich lustvoll aus, man kann die Ressentiments gegen „die da oben“, die „alle unter einer Decke stecken“, „korrupt sind“ und „abgehoben“, endlich aufschreiben.

So befeuert man Politikverdrossenheit und untergräbt wesentliche Grundlagen unserer Demokratie und unseres Gemeinwesens. Ganz nebenbei erledigt man auch den Prozess der wissenschaftlichen Bewertung und Beratung im Rahmen politischer Entscheidungen. Kein Medium hat darauf hingewiesen, dass der Fall Glyphosat die Grundsatzfrage aufwirft, ob sich die Politik auf wissenschaftlich gesicherte Erkenntnisse oder auf die Stimmen einer von grünen Parteien und „Umweltschutz“-Organisationen gegründeten „europäischen Bürgerinitiative“ stützen soll, die zwar nur 0,25% der europäischen Bevölkerung repräsentiert, dafür aber um so lauter schreit und behauptet, die „Mehrheit der Europäer“ lehne Glyphosat ab.

STAVOREN – Visboer Doede Bleeker uit Stavoren beschuldigt het Algemeen Dagblad van ‘poging tot omkoping’. Volgens Bleeker had de jury wel positief over zijn waar geoordeeld als hij geld had geschoven.

Bleeker krijgt voor zijn haring in de AD Nationale Haringtest het rapportcijfer 2. ,,Hoeveel heb je er voor over om weer in de top tien te komen”, vroegen de mannen hem die zevende juni, toen ze kwamen testen. Bleeker had verwonderd opgekeken en verder geen acht geslagen op die opmerking. Maar nu de uitslag bekend is geworden, valt alles wel op zijn plaats.

[citaat][citaat]Monsterstudie toont aan: ongelijkheid neemt wereldwijd extreme vormen aan

De ongelijkheid neemt wereldwijd extreme vormen aan. Weliswaar is de mondiale economie sinds 1980 fors gegroeid, maar van dat extra inkomen heeft de rijkste 0,1 procent van de wereldbevolking net zo'n groot deel naar zich toe weten te trekken als de armste 50 procent. Daarmee wordt de vrees bevestigd dat vooral een kleine groep de vruchten plukt van de globalisering.

Nederland komt er goed af. Qua inkomensgelijkheid is het volgens een van de grafieken in het rapport zelfs koploper, nipt vóór de Scandinavische landen. Dit wil overigens niet zeggen dat de Nederlander in het Piketty-paradijs leeft. Daarvoor zijn de vermogens - van spaargeld tot onroerend goed tot aandelen - veel te ongelijk verdeeld.

Het zorgwekkendst is de situatie in de Verenigde Staten. Ook in India, Rusland en het relatief egalitaire China is de inkomensongelijkheid sinds 1980 razendsnel toegenomen. Deze landen schuiven op naar het recordniveau van het Midden-Oosten. Daar strijkt de rijkste 10 procent van de inwoners 61 procent van het nationale inkomen op. In Europa is dat veel minder: 37 procent.