Om de haverklap horen we dat er weer eens iemand geliquideerd is. Dat begint toch echt de spuigaten uit te lopen. Nu is er dan weer een jongen in een Amsterdams buurtcentrum doodgeschoten die zelfs helemaal geen doelwit was. En dat in het bijzijn van een hele schare kinderen.
Het gebeurt wel vaker dat andere mensen het slachtoffer worden dan het beoogde doel.
Maar ook als het slachtoffer wel degene is die men op het oog had dan is het volstrekt onacceptabel.
Er blijken zelfs hele organisaties te bestaan die ingehuurd kunnen worden om iemand om te brengen.
In mijn idee dienen er drastische maatregelen genomen te worden om deze idiotie zo goed als mogelijk te beëindigen.
Er moet een speciale task-force opgericht worden die ruime bevoegdheden krijgt om dit fenomeen uit te roeien.

en dan noemen we die POLITIE?

_________________

---

De EU moet geen associatieverdrag sluiten met een land dat passagiersvliegtuigen uit de lucht schiet

Natuurlijk moet dat mede door de politie bemand gaan worden. Zo ongeveer hetzelfde als het arrestatieteam, en in mindere mate als het team dat terrorisme moet bestrijden.

Hoe is dat fenomeen ontstaan, want je leest het zo vaak de laatste tijd? Ik kwam zojuist onderstaand artikel tegen:

NYT-columnist David Brooks: De methode van Jordan Peterson helpt jonge mannen wel degelijk
https://www.volkskrant.nl/opinie/nyt-co ... ~a4563507/

Het interessantste aan de populariteit van Peterson, en van het succes van zijn nieuwe boek 12 Rules for Life, is wat het zegt over de jonge mannen van vandaag. Zijn werk richt zich op mannen die zich vaderloos voelen. Eenzaam. Dobberend in een chaotisch moreel vacuüm. Constant voorbijgestreefd en vernederd door vrouwen. Geplaagd door zelfhaat.
(...)
Gedurende lange tijd, redeneert Peterson, heeft het christendom de menselijke neiging tot barbarisme in toom gehouden. Maar God stierf in de negentiende eeuw en de christelijke leer en discipline stierven met hem. Dat bracht ons het tijdperk van de ideologie, van fascisme en communisme - en daarmee Auschwitz, Dachau en de Goelag.

Sindsdien hebben we een andere manier gevonden om de mensheid te pacificeren. Omdat de meeste conflicten over waarden gaan, hebben we besloten dat we geen waarden meer hebben. We vieren het relativisme en de tolerantie. We ontkennen de ware menselijke natuur en pretenderen naïef dat iedereen aardig is. Het voordeel hiervan is dat we onszelf niet hebben opgeblazen. Het nadeel is dat we leven in een chaotische wereld, zonder normen en zonder betekenis.
(...)
Leven is lijden, herhaalt Peterson. Laat je niet in de maling nemen door het naïve optimisme van de progressieve heilsleer. Het leven is een aanhoudende strijd en pijn. Het is jouw neiging om te zeuren, om het slachtoffer uit te hangen, om op wraak te zinnen.

Peterson vertelt jonge mannen om dat nooit te doen. Stijg uit boven de slachtoffercultuur die je overal om je heen ziet. Hou op met zeuren. Geef anderen niet de schuld en wees niet wraakzuchtig. Kies in plaats daarvan voor discipline, moed en zelfopoffering. Lieg nooit. Vertel je baas wat je echt denkt. Wees streng voor je kinderen. Dump de vrienden die jou omlaag halen.

We zijn dol op schietpartijen, we staan in de rij voor zo'n knuffelcrimineel. We richten een extra zaal in, met misschien gratis koffie en cake erbij. Mag ik dat raar vinden?

Rechtbank gaat extra zaal inrichten voor 'Holleeder-publiek'

http://www.at5.nl/artikelen/179737/rech ... er-publiek

Sommige belangstellenden, waaronder ook veel 'dagjesmensen' stonden vanochtend om 6.00 uur al voor de deur van de Bunker. De rij vanochtend was zo groot dat de rechtbank besloten heeft dat er voor toekomstige zittingsdagen een extra zaal ingericht gaat worden, in de 'normale' rechtbank aan de Parnassusweg. Via een videoverbinding kunnen belangstellenden daar vanaf 23 maart de zaak volgen.

Geef het volk brood en spelen, oftewel in dit geval koffie met cake en een soort van volksgericht. Het zullen dan gedweeë schapen worden.

_________________
“Erst kommt das Fressen, und dann kommt die Moral.”
Bron: Kurt Weill en Bertolt Brecht, Die Dreigroschenoper, 1928.