BREDA - Minister Kaag (Ontwikkelingssamenwerking) waarschuwt Syrische vluchtelingen om media met een korrel zout te nemen. „Laat je niet gek maken door de Nederlandse media!”, zei ze op het D66-congres tegen zo’n 150 uitgenodigde Syriërs die in Nederland wonen. Ze drukte hen op het hart om ’niet alles te geloven’ wat media hier berichten.

BREDA - Minister Kaag (Ontwikkelingssamenwerking) waarschuwt Syrische vluchtelingen om media met een korrel zout te nemen. „Laat je niet gek maken door de Nederlandse media!”, zei ze op het D66-congres tegen zo’n 150 uitgenodigde Syriërs die in Nederland wonen. Ze drukte hen op het hart om ’niet alles te geloven’ wat media hier berichten.

Antonio Scurati, auteur roman over Mussolini De fascistische leider Mussolini was in veel opzichten de voorloper van de huidige populisten.

Al vijf jaar is Antonio Scurati bezig met het verkennen van wat hij zelf noemt de ‘dark side’ van Italië. Geweld, rancune, angst als voedingsbodem voor beestachtig politiek geweld. Delirante bluf en cynisch opportunisme als instrument voor een greep naar de macht. Dat alles samengebald in één man: Benito Mussolini.
Scurati schrijft over honderd jaar geleden, in een magistrale roman over de opkomst van Mussolini en het begin van zijn fascistische dictatuur, beleefd vanuit het standpunt van Mussolini en zijn aanhang. Maar het is meer dan geschiedenis. Het is ook een spiegel om te begrijpen wat er nu in een aantal landen aan de hand is. „Benito Mussolini”, zegt Scurati in een lang gesprek in een Amsterdams hotel, „is het archetype van de populist”.

Om het populisme van hedendaagse leiders als Poetin en Trump, van Berlusconi en Salvini goed te begrijpen, loont het om je te verdiepen in de manier waarop Mussolini aan de macht is gekomen. Want het was bijvoorbeeld Mussolini die de term anti-politiek bedacht als politieke slogan. „Mussolini stak het vuur aan om daarna te kunnen zeggen dat hij de enige man was die het kon doven.

Politiek wetenschapper Cas Mudde waarschuwt in zijn boek The Far Right Today voor het normaliseren van radicaal rechts gedachtegoed. Treft ook de Volkskrant blaam?

In Nederland ziet Mudde het normaliserings­proces in de manier waarop radicale FvD-standpunten niet verworpen, maar serieus worden genomen. Beeld Guus Dubbelman / de Volkskrant
De tijd van de ‘kleinburger’ en de ‘boze burger’ is voorbij; het tijdperk van de ­‘gewelddadige burger’ is aangebroken. De gewelddadige burger laat het niet langer bij woorden, maar laat zijn agressie de vrije loop als hij politiek of cultureel zijn zin niet krijgt. Dat kan bij een boerenprotest tegen het stikstofbeleid zijn, maar ook bij een sinterklaasviering die naar de smaak van de gewelddadige burger niet traditioneel genoeg wordt gevierd.

Zo luidt althans een theorie van Cas Mudde (52), vermaard politiek wetenschapper en extreemrechtskenner. Hoe we in het tijdperk van de gewelddadige burger zijn terechtgekomen? Volgens Mudde is dit het gevolg van de ‘normalisering’ van een radicaal rechts-populisme waarin etnische en religieuze minderheden worden voorgesteld als een acuut gevaar voor de Nederlandse identiteit en waarden. Schuldig aan die normalisering zijn de politieke en journalistieke mainstream die de afgelopen twintig jaar steeds verder zijn gaan mee­buigen met radicaalrechtse xenofobie.

Het is een these die Mudde verder heeft uitgewerkt in een nieuw boek, The Far Right Today. De geboren Nederlander Mudde, die lesgeeft aan de Universiteit van Georgia in Amerika en een reeks publicaties over populisme in The Guardian op zijn naam heeft staan, schetst in dit werk hoe radicaal rechts-populistisch gedachtengoed door normalisering ­wereldwijd aan invloed heeft gewonnen, en in sommige landen – VS, India, Brazilië –zelfs aan de knoppen draait.

In Nederland ziet Mudde dit normaliseringsproces vooral in de manier waarop een radicaal rechtse partij als ­Forum voor Democratie wordt voorgesteld: als doodnormale beweging met standpunten die niet verworpen, maar serieus moeten worden genomen. Ideeën die vroeger direct de kop in zouden zijn gedrukt, hebben hierdoor de kans gekregen het maatschappelijk ­debat te bepalen.
Om verwarring te voorkomen: met ­radicaal rechts-populisme bedoelt Mudde iets anders dan het extreem-rechtse gedachtegoed dat onder meer in neo­nazistische hoeken te vinden is.

Hume schreef:

Hoe radicaal rechts en conservatief moet een politiek partij zijn?

Politiek wetenschapper Cas Mudde waarschuwt in zijn boek The Far Right Today voor het normaliseren van radicaal rechts gedachtegoed. Treft ook de Volkskrant blaam?

In Nederland ziet Mudde het normaliserings­proces in de manier waarop radicale FvD-standpunten niet verworpen, maar serieus worden genomen. Beeld Guus Dubbelman / de Volkskrant
De tijd van de ‘kleinburger’ en de ‘boze burger’ is voorbij; het tijdperk van de ­‘gewelddadige burger’ is aangebroken. De gewelddadige burger laat het niet langer bij woorden, maar laat zijn agressie de vrije loop als hij politiek of cultureel zijn zin niet krijgt. Dat kan bij een boerenprotest tegen het stikstofbeleid zijn, maar ook bij een sinterklaasviering die naar de smaak van de gewelddadige burger niet traditioneel genoeg wordt gevierd.

Zo luidt althans een theorie van Cas Mudde (52), vermaard politiek wetenschapper en extreemrechtskenner. Hoe we in het tijdperk van de gewelddadige burger zijn terechtgekomen? Volgens Mudde is dit het gevolg van de ‘normalisering’ van een radicaal rechts-populisme waarin etnische en religieuze minderheden worden voorgesteld als een acuut gevaar voor de Nederlandse identiteit en waarden. Schuldig aan die normalisering zijn de politieke en journalistieke mainstream die de afgelopen twintig jaar steeds verder zijn gaan mee­buigen met radicaalrechtse xenofobie.

Het is een these die Mudde verder heeft uitgewerkt in een nieuw boek, The Far Right Today. De geboren Nederlander Mudde, die lesgeeft aan de Universiteit van Georgia in Amerika en een reeks publicaties over populisme in The Guardian op zijn naam heeft staan, schetst in dit werk hoe radicaal rechts-populistisch gedachtengoed door normalisering ­wereldwijd aan invloed heeft gewonnen, en in sommige landen – VS, India, Brazilië –zelfs aan de knoppen draait.

In Nederland ziet Mudde dit normaliseringsproces vooral in de manier waarop een radicaal rechtse partij als ­Forum voor Democratie wordt voorgesteld: als doodnormale beweging met standpunten die niet verworpen, maar serieus moeten worden genomen. Ideeën die vroeger direct de kop in zouden zijn gedrukt, hebben hierdoor de kans gekregen het maatschappelijk ­debat te bepalen.
Om verwarring te voorkomen: met ­radicaal rechts-populisme bedoelt Mudde iets anders dan het extreem-rechtse gedachtegoed dat onder meer in neo­nazistische hoeken te vinden is.

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ~b33b602e/

Radicaal links gedachtegoed is allang genormaliseerd.

De selectiviteit van dit soort figuren is altijd weer 'opvallend' te noemen....

Sinds tien jaar lijkt de krant uitgesprokener dan ooit. In 2009 werd Sjuul Paradijs hoofdredacteur en sprak hij de redactie toe. ‘Zijn woorden waren klip en klaar. Hij introduceerde de omroep WNL, die hij omschreef als “helder conservatief en neoliberaal”. Zo zag hij ook de krant’, zegt Mariëtte Wolf, die de geschiedenis van de krant beschreef. ‘Die ideologie was niet vreemd voor de krant maar de stijl was heftiger. Het open vizier leek verdwenen. Het was zo offensief, het leek wel een oorlogsverklaring.’

Een windmolen heet in De Telegraaf inmiddels een klimaatminaret, milieuorganisaties worden de ‘milieubrigade’ genoemd en de gehaktbal is een bedreigde traditie. Ed Nijpels luistert er naar de bijnaam ‘klimaatpaus’ en wanneer de stikstofcrisis Nederland platlegt, vraagt de krant zich af of er geen relatie is met immigratie, zoals FvD-voorman Thierry Baudet suggereert. Klimaatsceptici die geen wetenschapper nog serieus neemt, krijgen een podium, liefst pontificaal op de voorpagina. En als een Amsterdamse burgemeesterszoon zich misdraagt, wordt dat tot doofpot verheven.
Op de pagina’s prijken ook teksten waar niet alle journalisten het mee eens zijn. Toen de krant bijna twee jaar geleden onder vuur lag wegens koppen als ‘Kansloze asielplaag ongehinderd verder’ en ‘Asielhopper-invasie’, lieten bekende Telegraaf-verslaggevers als Saskia Belleman en Bart Mos op Twitter weten daar niet blij mee te zijn. Desondanks is het woord ‘criminele’ een van de meest gebruikte woorden rondom het woord ‘asielzoeker’, al snel gevolgd door ‘kansloze’.

Beide combinaties kwamen in de beginjaren van deze eeuw enkel sporadisch voor. Rondom migranten gaat het in De Telegraaf de laatste drie jaar vooral over ‘illegale migranten’, terwijl vluchtelingen meestal het woord ‘echte’ toegevoegd krijgen. Hoewel deze accenten ook voorkomen in bijvoorbeeld de Volkskrant, zijn ze hier minder dominant. Kortom, als het over migratie gaat, benadrukt De Telegraaf met name de illegaliteit en criminaliteit.